zaterdag 23 juli 2016

Live: Jambinai

Valkhof Festival, Nijmegen

Donderdag 21 juli 2016

 

Er valt ook dit jaar weer genoeg te beleven op het Nijmeegse Valkhof Festival, maar Opduvel laat het noodgedwongen grotendeels aan zich voorbijgaan. Jambinai missen is geen echter optie. De Zuid-Koreanen brachten twee fraaie albums uit waarop hun post-rock geïnjecteerd wordt met metal, industrial en noise en de inbreng van traditionele Koreaanse instrumenten zorgt voor een unieke sound.


De kern van Jambinai wordt gevormd door Ilwoo Lee, gitaar en piri (een rietblaasinstrument, enigszins vergelijkbaar met een hobo), Bomi Kim, haegum (een tweesnarig instrument, enigszins vergelijkbaar met een viool) en Eunyoug Kim, geomungo (een groot, langwerpig snaarinstrument). De band wordt gecompleteerd door een bassist en een drummer. Het vijftal werkt het concert zittend af, uitgezonderd de paar korte momenten dat Lee gaat staan. 

De afstemming tussen de instrumenten luistert nauw en daarom is de muziek van Jambinai meer geschikt voor optredens in een concertzaal dan in de open lucht op een festival. Het geluid vanavond in Nijmegen valt echter alleszins mee, al gaat her en der wat nuance verloren. De hoofdzakelijk instrumentale muziek doet de rest en kan op een enthousiaste respons rekenen van het Nijmeegse publiek.


De laatste plaat van Jambinai, 'A Hermitage' is net uit, dus het is logisch dat de nadruk zwaar op dat album ligt. 'A Hermitage' laat ten opzichte van het debuut een wat donkerder en vooral luidruchtiger kant van de band horen en dat komt er ook live goed uit. Dynamiek is sowieso een sterk punt van de band en verstilde passages worden afgewisseld met noise-uitbarstingen.

Niet elk stuk van de band volgt het geijkte post-rockstramien van herhaling van een motief en langzaam naar een climax toewerken, maar de nummers die dat wel doen, zoals For Everything That You Lost en The Mountain weten de aandacht moeiteloos vast te houden door een sterke spanningsopbouw en melodisch vernuft. De manier waarop de Koreaanse instrumenten mengen met gitaar, bas en drums wekt bewondering. De band opereert statisch maar oogt bevlogen. Bovendien vormen de traditionele instrumenten een attractie op zich.


Het gezongen They Keep Silence maakt indruk door de afwisseling van rustige, bijna sacrale gedeelten die worden gevolgd door heftige geluidserupties. Hoogtepunt is echter Naburak, waarin de hoofdrol is weggelegd voor het geomungo-spel van Eunyoug Kim, die alle mogelijkheden van het instrument lijkt te benutten. Het stuk heeft een sterk ritmisch karakter en kent de meeste Koreaanse invloeden, maar ook hier schuwt Jambinai het maken van een bak herrie niet.

Na een uur is het concert alweer voorbij, maar binnen dat uur weet de band een afwisselende set neer te zetten die doet uitzien naar meer. De unieke combinatie van stijlen en sterke dynamiek komen live goed tot hun recht en maken dat Jambinai niet alleen op plaat maar ook in levende lijve imponeert.

https://www.facebook.com/jambinaiofficial/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten