akipo - Annoy

Gruppo Ungido, 2016

 

De Griekse saxofonist Aquileas Polychronidis (Pó) opereert vanuit het Spaanse Málaga. Samen met Daniel Vega vormt hij het duo Skullfuck, waarvan eerder dit jaar de cd 'Day Of The Black Sun' verscheen op het Nederlandse label Norwegianism. Het duo brengt op die plaat harde, soms maniakale freejazz en noise die niet voor iedereen is weggelegd maar die de liefhebber wel degelijk als muziek in de oren klinkt.

Na twee uitgaven van Skullfuck is het nu tijd voor de eerste solo-cd van Aquileas Pó, die zijn naam voor dit project verder inkort tot akipo. Het album verschijnt op cd-r bij Gruppo Ungido. Wie verwacht dat dat Pó's soloplaat de saxofonist in een wat rustiger context laat horen in vergelijking met Skulfuck, komt bedrogen uit. Verlost van de drums en didgeridoo van Vega en slechts gewapend met een tenorsax en effectpedalen produceert Pó juist een heleboel kabaal. 

'Sax-noise' is dan ook de beste omschrijving van wat de Spaanse Griek op 'Annoy' te bieden heeft. De titel is goed gekozen, want menigeen zal zich de gordijnen in laten jagen door de herrie op dit album, waarop de luisteraar nauwelijks enige rust wordt gegund in vier compromisloze stukken muziek. Een volle, ronde saxofoon-toon is niet te bespeuren. Integendeel: de met elektronische effecten vervormde saxofoon van Pó klinkt hard, scherp en metalig in de volgens eigen zeggen 'spontaan gecomponeerde' stukken.

Opvallend is dat akipo's saxofoonspel het op 'Annoy' veelal in de hogere regionen zoekt; het lage register van de tenorsax wordt maar zelden aangeroerd. Ritmische tracks zijn ook niet aan de orde; vaak wordt een scherpe, noisy drone neergelegd. Dat gebeurt direct in opener Annoy Spontaneity, een ambient-achtig stuk, maar op een venijnige en harde manier. Na dik vier minuten worden meer lagen en textuur aangebracht en treden hoge, krijsende saxklanken op de voorgrond. Meer en meer wekt de manier waarop Pó de verschillende noise-lagen combineert bewondering en blijkt de barse wijze van musiceren ook echt schoonheid te bevatten.

Wie de twaalf en een halve minuut van de openingstrack niet doorkomt, hoeft Annoy All Artists niet eens te starten, want akipo blijft onvermurwbaar zijn dwarse ding doen in dit ruim vijfentwintig minuten durende stuk. Snelle, gillende en gelaagde saxtonen starten het stuk, zonder onderliggende drone, maar de hoge geluidsmuur van die verschillene tonen begint gedurende het stuk steeds meer het effect van een drone te krijgen. De intensiteit neemt alsmaar toe, totdat na zes minuten het drone-effect is verdwenen en in het volgende gedeelte slechts één eigenzinnig en hoog solerende saxofoon te horen is. Pas na twaalf minuten wordt een lawaaierige drone ingezet in het meest weerbarstige stuk van de plaat. Dóórluisteren loont, want de steeds meer overstuurdee saxklanken hebben in al hun luidruchtigheid een meditatief effect. Tegen het einde van Annoy All Artists keert het snelle saxspel terug.

Het korte Annoy Someone Alone In A Room is akipo's spel in het begin wat aftastender. De aanvankelijke rust van het stuk is schijn, want het blazen van alleen lucht in de saxofoon zorgt voor spanning, die met een paar korte harde klanken tot ontlading komt, waarna Annoy The Roast Ducks direct ferm wordt ingezet. In het eerste stuk lijkt Pó zijn sax soms aan gort te willen blazen. Het harde spel wordt afgewisseld met meer melodieuze frasen, waarin echter steeds een scherpe rand aanwezig blijft. Dat laatste geldt voor het hele stuk, waarin ook de gelaagdheid en het lawaai toenemen naarmate het vordert, zonder drone-effect deze keer, maar wel weer uitermate intens. 

Het is even bijkomen nadat de laatste klanken van 'Annoy' je oren in zijn geperst, maar het kabaal dat akipo gedurende ruim vijfenvijftig minuten over de luisteraar uitstort is fascinerend. De muziek is bijtend, soms snerpend en gemeen, maar ook muzikaal buitengewoon interessant en prikkelend door het eigenwijze en creatieve spel en de manier waarop de saxofoonklanken worden vervormd en de verschillende geluidslagen over elkaar worden gelegd. 'Annoy' is voor wie van eigenzinnige en intense vrije muziek houdt en tegen een bak herrie kan. 

https://akipo.bandcamp.com/releases