Mette Rasmussen, Paul Flaherty & Chris Corsano - Star-Spangled Voltage

Hot Cars Warp, 2016

 

De Amerikaanse drummer Chris Corsano en de Deense, maar vanuit Noorwegen opererende saxofoniste Mette Rasmussen brachten vorig jaar de sterke duo-cd 'All The Ghosts At Once' uit. Op de tweede plaat waarop zij samen zijn te horen, een lp op het door Corsano gerunde Hot Cars Warp Records, krijgen zij gezelschap van de Amerikaanse saxofonist Paul Flaherty. 

Wie bekend is met de discografie van Corsano, hoeft niet verbaasd te zijn dat het tot dit trio gekomen is. Corsano en Flaherty werkten al zeer vaak samen; vanaf 'The Hated Music' uit 2000 zijn regelmatig albums verschenen waarop beide heren te horen zijn, zowel als duo als in samenwerking met andere muzikanten, zoals Thurston Moore, Jim O'Rourke, Steve Swell, Tony Conrad, Daniel Carter, Christina Carter en Heather Murray. Rasmussen timmert de laatste jaren actief aan de weg, maakt deel uit van punkjazztrio Trio Riot samen met tenorsaxofonist Tim Andreae en drummer David Meier, en zij is ook onderdeel van de laatste bezetting van Fire! Orchestra, waarvan onlangs 'Ritual' verscheen. 

Rasmussen is altsaxofoniste, Flaherty speelt op deze plaat alt- en tenorsax. Hij is een stuk ouder dan Rasmussen en Corsano, maar van een generatiekloof is op 'Star-Spangled Voltage' niets te merken. En van onwennigheid evenmin, want Rasmussen en Flaherty spelen samen alsof ze nooit anders hebben gedaan. Het afsluitende In The Light Of Things is daarvan het beste voorbeeld: een saxofoonduet waarop goed te horen is hoe goed de twee op elkaar ingespeeld zijn. Het volledig vrije spel bestaat niet alleen uit onstuimig langs elkaar heen toeteren. Dat gebeurt uiteraard ook, maar er lijkt ook daadwerkelijk sprake van hecht samenspel, maar dan zonder afspraken van tevoren.

'Star-Spangled Voltage' opent met Salvaged. Beide saxofonisten openen, waarna Corsano zich in de strijd mengt met vurig drumspel. Corsano houdt in het stuk een paar keer stil om Rasmussen of Flaherty soloruimte te geven. Die ruimte wordt door beiden benut met soms furieus saxspel, waardoor niets van de slagkracht van het stuk verloren gaat. Pas na minuten wordt overgeschakeld naar een ietwat rustiger idioom. Corsano's snelle spel op de toms zorgt voor spanning. In het daaropvolgende gedeelte gaan alle drie de muzikanten voluit in het meest opwindende stuk van de plaat.

Corsano start met rollend drumspel c.800 BCE (Hit The Ground Running), dat zowaar nog robuuster klinkt dan het eerste stuk. Bijzonder mooi zijn de hoge altsaxnoten van Rasmussen in combinatie met het zeer driftige spel van Flaherty. Corsano is constant in de weer op zijn hele drumkit en legt niet zozeer een ritmische als wel een stuwende en krachtige basis. In het kant A afsluitende Salt slaat de stemming om. Hier geen kracht en onstuimigheid, maar met een strijkstok bespeelde bekkens en hoge experimentele saxklanken van Rasmussen.  

Reckoning is het meest afwisselende stuk van de plaat. Daarvoor wordt ook de tijd genomen, want met zo'n 15 minuten is de opener van kant B het langste stuk op de lp. Beide saxofoons draaien om elkaar heen, vinden elkaar soms en nemen dan weer ieder een andere afslag. Het is geen spel van aantrekken en afstoten, maar uiteraard wel van luisteren en reageren. Corsano fungeert als onstuimig draagvlak, maar weet ook rust te creëren, bijvoorbeeld door even alleen de bekkens te beroeren. De rust is vaak van korte duur; alle drie de spelers zijn veel te grillig om lang in rustig vaarwater te verpozen.

'Star Spangled Voltage' is een vrije improvisatieplaat maar de muziek van het trio klinkt in alle onstuimigheid opvallend eensgezind, alsof de drie muzikanten niet anders doen dan dagelijks met elkaar musiceren. Men zoekt en vindt ruimte en vaak is die ruimte te vinden in het gezamenlijke spel. Het losse en speelse karakter van de muziek zorgt voor een verrukkelijk fris klinkend album.

http://cor-sano.com/