zaterdag 6 februari 2016

Live: Oratnitza

Brigant, Arnhem

Vrijdag 5 februari 2016

 

In oktober 2015 bracht het Bulgaarse Oratnitza zijn tweede volledige album 'Folktron' uit. De titel verwijst naar folktronica, een muziekgenre waarin folk en elektronica samensmelten. Oratnitza gebruikt louter akoestische instrumenten, maar daarmee weet het viertal toch een mix van traditionele folk en meer eigentijdse genres zoals drum 'n' bass, dubstep en hiphop te bewerkstelligen.

In het kader van hun Europese tournee bezoekt Oratnitza het Arnhemse Brigant, dat beschikt over een klein maar fijn concertzaaltje dat vanavond redelijk goed gevuld is, niet in de laatste plaats door een aantal Oost-Europeanen dat de weg naar Brigant gevonden heeft. Zij zorgen ook voor een positieve sfeer en gaan tegen het einde van het optreden voorop in een horo, een traditionele Bulgaarse volksdans.

Fluitist Hristiyan Georgiev is de woordvoerder van de band. Hij bespeelt in vrijwel alle stukken een kaval, slechts een enkele keer onderbroken door spel op een melodica. Petar 'Buny' Yordanov is de slagwerker van Oratnitza. Hij bespeelt twee percussie-instrumenten: de tupan, een trom met twee vellen die aan één kant met een knuppel wordt bespeeld en aan de andere kant met een dun stokje, en de cajon, een handtrommel van hout. Vooral met het laatste instrument maakt Buny indruk met zijn ritmische patronen, waardoor hij de muziek van een geluid voorziet alsof een heel drumstel wordt gebruikt, maar dan wel zonder bekkens.


Zanger Ivan 'Popa' Gospodinov speelt in het eerste inleidende stuk didgeridoo, maar dat instrument wordt de rest van het concert bespeeld door Georgi 'Horhe' Marinov, die in het eerste stuk de gayda, een Bulgaarse doedelzak, bespeelt. Hij is de grootste trekpleiser van het gezelschap, maakt gebruik van twee didgeridoos, legt met de ene een drone neer en laat het andere, uitschuifbare exemplaar als een beatbox klinken. Aan het begin van het optreden staat het geluid van de tweede (uitschuifbare) didgeridoo nog niet goed afgesteld, maar zodra dat euvel is verholpen wekt zijn energieke spel steeds meer bewondering.

Waar de zang van Popa af en toe wat eentonig en vlak klinkt en het vocale gedeelte het meest tot zijn recht komt als Georgiev met hem meezingt, weet de band instrumentaal indruk te maken met gevarieerd en soms ritmisch complex spel. Op plaat wordt een enkele keer gebruik gemaakt van gastmuzikanten, maar live moeten de heren het met z'n vieren doen. Ondanks het beperkte instrumentarium wordt een vol geluid gecreëerd door de didgeridoo en het slagwerk. De Bulgaarse melodieën en de solo's van Georgiev zijn fraai en de onregelmatige maatsoorten worden afgewisseld met dansbare beats en hip hop.

Al na vijfendertig minuten kondigt Georgiev het laatste nummer aan, maar dat moet een vergissing zijn, want daarna wordt vrolijk doorgespeeld. Uiteindelijk weet Oratnitza anderhalf uur vol te maken. Erg beweeglijk zijn de bandleden niet, maar zij stralen wel veel speelplezier uit en zorgen met hun positieve uitstraling en knappe spel voor een boeiend concert.

https://oratnitzaband.wordpress.com/ 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten