Cannibales & Vahinés - Songs For A Free Body

Mr. Morezon, 2015

 

Na 30 jaar verliet zanger en mede-oprichter G.W. Sok in 2008 het Nederlandse punk/avant-garde/impro-instituut The Ex, maar daarna is hij allerminst op zijn lauweren gaan rusten. Hij presenteerde zich als schrijver, grafisch vormgever en acteur, en gelukkig ook nog steeds als zanger. Momenteel tourt Sok met de band The And en nu is er ook de tweede plaat met het Franse Cannibales & Vahinés, waarop Sok bewijst dat hij nog niets aan esprit verloren heeft.

Waren Soks teksten in de beginjaren van The Ex nogal zwart-wit, gaandeweg is hij zich steeds meer gaan ontwikkelen als een punkdichter die zijn maatschappijkritische blik verpakt in weldoordachte, snedige en humoristische teksten met literaire kwaliteiten. Het venijn is nog steeds aanwezig, getuige Goghsuckers, dat onschuldig start met een verhandeling over leven en gemoedstoestand van Vincent van Gogh, maar uitmondt in een giftige afrekening met de vercommercialisering van zijn werk, waarin grote woorden als "Butchers of the Arts", "the Slaughterers of Culture" en "Embarrassors of Good Taste" niet worden geschuwd. 

Het is Sok ten voeten uit, maar hij is veelzijdiger dan dat, zoals blijkt uit The Bus Is Late, waarin zijn humoristische kant in de tekst goed naar voren komt ("Who said this song had a happy end?", "This end is rather shit, I'd say"). Sok declameert een deel van de teksten zoals hij dat bij The Ex ook deed, maar er is bij Cannibales & Vahinés wat meer ruimte voor melodie en dus zang, en Sok heeft een bijzonder prettige, volwassen zangstem.

Alle aandacht op Sok vestigen doet echter het trio uit Toulouse dat hij vergezelt tekort. De avant-garderock van de Fransen is niet al te ontoegankelijk en heeft weliswaar wat raakvlakken met bands als The Ex en het Italiaanse Zu, maar ook genoeg eigens om Cannibales & Vahinés als originele entiteit te beschouwen. Na het al zeer geslaagde 'N.O.W.H.E.R.E.' uit 2012 weet Cannibales & Vahinés met 'Songs For A Free Body' weer volledig te overtuigen.

Opvallendste muzikant is baritonsaxofonist Marc Démereau, die een vrije rol heeft tussen de meer vastomlijnde gitaar-, drums- en zangpartijen. Zijn geïmproviseerde, tegendraadse saxspel klinkt vaak dwars door de zang heen en dat klinkt verbazingwekkend goed. De vocalen en het saxspel zijn even belangrijk en nergens zitten saxofoon en zang elkaar in de weg. 

Negen songs telt 'Songs For A Free Body' en negen keer is het raak. Speciale vermelding verdient Murder Poets, met in de tekst een stuk uit 'Les Poètes' van Leo Ferré, dat een dwingende repeterende groove kent, zo eentje waar Fire! normaliter in uitblinkt. Ook het sprankelende ritme van City Of Shades is om de vingers bij af te likken. Met de poëtische pracht van A Free Body eindigt het album rustig.

Voor The Ex geldt dat er leven is na G.W. Sok, nu met Arnold de Boer al enige tijd in de gelederen het muzikale avontuur doorgaat. Voor Sok geldt gelukkig ook dat er leven is na The Ex. En hoe!  'Songs For An Free Body' is een formidabele avant-garde rockplaat, waarop improvisatie, taalvirtuositeit en veelzijdigheid de belangrijkste kenmerken zijn.

https://gwsok.bandcamp.com/album/songs-for-a-free-body