zondag 22 november 2015

Live: Alamo Race Track & Roald van Oosten

Patronaat, Haarlem

Zaterdag 21 november 2015

 

In maart van dit jaar verscheen het album 'Hawks' van Alamo Race Track, een interessante plaat, hoewel de muziek daarop wat bedacht klinkt en weinig emoties losmaakt. Vanavond staat de band in de kleine zaal van het Patronaat in Haarlem en de vraag is of het Amsterdamse vijftal live wel een gevoelige snaar weet te raken. 

Het voorprogramma is overigens minstens even interessant. Caesar was eind jaren negentig een van de beste Nederlandse indierockbands, waarvan zeker de eerste twee platen anno 2015 nog fier overeind staan. Frontman Roald van Oosten heeft weer een groep muzikanten verzameld en komt in maart 2016 met een album. Vanavond wordt een voorproefje gegeven en dat is veelbelovend. Opvallend is dat Van Oosten voornamelijk toetsen speelt en slechts in de laatste twee nummers de gitaar ter hand neemt. De muziek is nu meer indiepop en minder indierock. Het songschrijven is Van Oosten nog niet verleerd, want de nummers die in de korte set voorbij komen zijn ogenschijnlijk simpel, maar hebben ook iets zinnenprikkelends en daardoor verleiden ze je als luisteraar wel. Van Oosten is geen geweldige zanger, al lijkt zijn stem meer onvast dan daadwerkelijk het geval is. Niet alles lijkt even soepel te verlopen maar dat heeft juist wel zijn charme. Het korte concert wordt afgesloten met een oudje: Visions of Mars, een van de hoogtepunten van het tweede album van Caesar, dat het in deze bezetting ook goed doet. Het optreden van vanavond doet uitzien naar het album.

Roald van Oosten

Het concert van Alamo Race Track kent een valse start. Zanger/gitarist Ralph Mulder heeft problemen met het geluid van zijn monitor, wat hem zichtbaar ergert. Het tweede nummer wordt zelfs stilgelegd. Gelukkig wordt het probleem door de geluidstechnici snel opgelost, zodat het concert verder zonder complicaties verloopt. 

De pop/rock met folkinvloeden van Alamo Race Track is mooi en zit goed in elkaar. Elk nummer is zorgvuldig gecomponeerd en gearrangeerd en dat is terug te horen en te zien. De band is technisch begaafd, laat geen hoorbare steken vallen. Fraai zijn de koortjes waaraan alle vijf bandleden deelnemen en de accenten die door pedalsteel en vibrafoon worden gelegd passen goed bij de muziek.

Toch wringt er iets, en dat is dat er juist niets wringt. Alles is tot in de puntjes verzorgd en de muziek mag dan soms hoekig klinken, het laat niets aan de verbeelding over. Zo klinkt Alamo Race Track op 'Hawks' en zo klinkt de band ook live. Aandachtig en plichtsgetrouw speelt iedere muzikant zijn partij. Gevolg is dat het gebodene weliswaar mooi is, maar ook erg bedacht en klinisch overkomt. De muziek is intelligent maar zonder gevoel; het is moeilijk er echt van te houden.

Alamo Race Track
 
Daar komt bij dat de presentatie van de band ook niet echt hartverwarmend is. Het lijkt er wat plichtmatig aan toe te gaan, al kan het ook zijn dat de band juist zeer geconcentreerd is. Het ontbreekt aan zichtbare interactie, zowel met het publiek als onderling. Muzikale interactie is er wel maar Alamo Race Track straalt niet uit dat men barst van de speelvreugde. 

Het publiek in Haarlem waardeert het gebodene overigens wel; de band mag terugkomen voor een toegift en speelt vervolgens nog twee nummers. Wat dat betreft is dus wel sprake van een geslaagd optreden. Maar de dagprijs gaat naar het voorprogramma.

http://alamoracetrack.com/#gotohome

http://www.roaldvanoosten.nl/en/index.php 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten