donderdag 5 november 2015

Girl Band geeft eigen draai aan noiserockgenre

Girl Band - Holding Hands With Jamie

Rough Trade, 2015


Vier Ierse heren vormen de noiserock-band Girl Band, die met 'Holding Hands With Jamie' met een debuut-cd op de proppen komt die dwars en tegendraads klinkt, maar die in al zijn stijfkoppigheid toch heerlijk opwindende muziek bevat. Helemaal uit de lucht vallen komt de plaat trouwens niet, want twee ep's gingen aan dit debuutalbum vooraf.

De band heeft 'Holding Hands Wit Jamie' zelf geproduceerd en gekozen voor een afstandelijk en kil geluid. Dit gecombineerd met de vaak machinaal en industrieel klinkende muziek maakt dat de plaat elke warmte ontbeert. Een probleem is dat echter niet, want Girl Band heeft een lekker eigenwijze kijk op geluid en op songschrijverschap. Resultaat is een plaat die ontoegankelijk is en die zijn schoonheid langzaam prijsgeeft.

Girl Band combineert zijn noiserock met industrial, post-punk en techno. The Fall, Liars, Big Black en Brainiac zijn namen die opkomen bij het luisteren naar deze plaat, maar nergens overschrijdt de band de grens van epigonisme. Integendeel, de combinatie van stijlen en invloeden zorgt voor een eigen sound die een verfrissende eigen draai geeft aan het noiserockgenre. 

De band zet de luisteraar heel even op het verkeerde been door te openen met een surfgitaar, want openingstrack Um Bongo is alles behalve surf. Wat het wel is, is meedogenloze, machinale post-punk-noise. Melodie is niet het sterkste punt van Girl Band, en dat is een understatement. De aan Mark E. Smith refererende zang is zelfs ronduit monotoon. De kracht van de Ieren schuilt op 'Holding Hands With Jamie' in de dwingende baslijnen en overstuurde gitaren die overal opduiken.

Het ritmisch onontkoombare Pears For Lunch klinkt van de negen tracks op dit album nog het minst ontoegankelijk en volgt enigszins een normale songstructuur. In de langere nummers Paul en Fucking Butter laat de band op chaotische wijze horen dat men weet hoe een climax te bouwen. Ondanks de chaos die regelmatig regeert, heeft de band alles onder controle en wordt nergens maar een eind weg gefreakt of alleen maar herrie gemaakt omdat het nu eenmaal zo hoort. Nee, elke noise-uitbarsting heeft een doel en past binnen het raamwerk van een song, al volgen de meeste nummers niet een geijkt patroon.

Het loont overigens de moeite om het tekstboekje te lezen, want de absurde en humoristische teksten van Dara Kiely, met onderwerpen als een dokter wiens favoriete band ABBA is, een duif die chirurg is en van kippenfilet houdt en het kijken naar Top Gear met de broek naar beneden, zijn niet te versmaden, terwijl de zang toch vaak moeilijk te verstaan is.

Aan het 'pleasen' van de luisteraar doet Girl Band niet op 'Holding Hands With Jamie'. Songstructuren worden overhoop gehaald, dansbare ritmes worden met een bak gitaarherrie ontregeld en zelfs voor een noiseband klinkt de band vrij abstract en afstandelijk. Juist die elementen zorgen wel voor een eigenwijze, tegendraadse en vooral ook spannende plaat die je na afloop bijna dwangmatig opnieuw opzet. 

http://girlband.ie/ 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten