vrijdag 27 november 2015

Corrections House brengt furieuze industrial sludgemetal

Corrections House - Know How To Carry A Whip

Neurot Recordings, 2015


Corrections House is toe aan zijn tweede album en dat album komt hard aan. Scott Kelly (Neurosis), Mike IX Williams (Eyehategod), Bruce Lamont (Bloodiest, Circle Of Animals, Yakuza) en Sanford Parker (o.a. Nachtmystium, Mink, Circle Of Animals, Buried At Sea) vormen een industrieel gezelschap dat je met een fout woord 'supergroep' zou kunnen noemen. Fijn is dat Corrections House meer is dan de som der delen.

Was voorganger 'Last City Zero' al een flinke oplawaai, 'Know How To Carry A Whip' doet daar nog een schepje bovenop. De nieuwe plaat is meer uitgesproken en coherent, met slechts één minpuntje. Daarmee beginnen dan maar: Visions Divide, geplaatst in het hart van de plaat, is met zijn akoestische gitaar een folky aandoend nummer dat de soloplaten van Scott Kelly (of van die andere Neurosis-gitarist, Steve Von Till) in herinnering roept en dat een rustpunt is in het geweld eromheen. De behoefte aan een rustpunt is er echter niet, en Visions Divide is dan ook overbodig.

Voor het overige biedt Corrections House op hun tweede plaat furieuze industrial sludge die ruig, smerig en zelfs gewelddadig klinkt. De agressiviteit spat van de muziek af, alsof Ministry en Neurosis in een hevig gevecht zijn gewikkeld. Luisteren naar 'Know How To Carry A Whip' kan dan ook een uitputtingsslag zijn, zeker de eerste luisterbeurten, maar eenmaal aangestoken door de strakke, machinale en volle sound doet het alleen nog maar verlangen naar meer.

Williams en Kelly verdelen de vocalen, zoals meteen op opener Crossing My One Good Finger te horen is. De stemmen van beide schreeuwlelijkerds passen perfect bij elkaar, waarbij vooral bij Kelly niet is te ontkomen aan de gedachte aan die andere band waarin hij zingt. Williams zingt/schreeuwt niet alleen, maar declameert zijn teksten ook regelmatig. Muzikaal zijn het vooral de synths van Parker die het hypnotiserende werk doen, terwijl de gitaren de voor de metal-injectie zorgen. 

In het trage Superglued Tooth zijn de synths juist ontregelend bezig; af en toe ontstaat de neiging om te checken of het wel klopt. White Man's Gonna Lose heeft een eighties-feel, maar met een erg harde metalige rand die destijds nog niet geserveerd werd. Dit gecombineerd met het dansbare ritme maakt dit nummer tot een eerste hoogepunt op 'Know How To Carry A Whip'.

Vermeldenswaard zijn voorts twee langere tracks op het album: When Push Comes To The Shank en het afsluitende Burn The Witness: twee verslavende industrial sludgetrips, waarbij in de eerstgenoemde track jazz en echo's van Joy Divison zijn terug te horen en de afsluiter je dwingend de diepte in sleurt. Daar tussenin spuwt Williams zijn gal in het spoken word-stuk I Was Never Good At Meth.

Het artwork van 'Know How To Carry A Whip' doet weer militant en fascistoïde aan. Dit wordt versterkt door de uniformen waarin de heren live optreden. Militant is de muziek zeker, en dat in de goede zin van het woord. Corrections House blaast je met hun rusteloze, furieuze industrial sludgemetal omver en laat je versuft en verbluft achter. Oncomfortabele teringherrie. Heerlijk!

http://www.neurotrecordings.com/artists/correctionshouse/correctionshouse.php 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten