vrijdag 11 september 2015

Live: The Godfathers & Elements

Luxor Live, Arnhem

Donderdag 10 september 2015

 

Niets mis met een nostalgietrip op z'n tijd. The Godfathers hadden hun fifteen minutes of fame in de tweede helft van de jaren tachtig en waren daarna snel weer vergeten. Met 'Birth, School, Work, Death' maakten de Britten wel een sterke rockplaat en de meeste nummers van die plaat staan anno 2015 nog fier overeind, zo blijkt vanavond in Luxor Live in Arnhem.

Aan het Belgische Elements de ondankbare taak om het voorprogramma te verzorgen. Ondankbaar? Ja, want als Elements klokslag half negen begint is nog vrijwel niemand aanwezig. Langzamerhand druppelen wat toeschouwers binnen, maar die blijven allemaal achterin de zaal hangen. De Belgen doen nochthans hun uiterste best, proberen de mensen met hun muziek mee te krijgen, en gelukkig zonder (wanhopig) te vragen of het publiek dichterbij wil komen. 

Elements komt voort uit de New Wave-band Red Zebra en muzikaal hebben de Bruggenaren de zaakjes prima op orde. Geluid, songs, techniek, speelvreugde: het klopt allemaal. De muziek is alleen wel heel erg in de jaren tachtig wave blijven hangen. Van een 'magnificent modern sound', zoals vermeld op de website, is geen sprake, die sound doet juist heel erg retro aan. Dat neemt niet weg dat het viertal een goede set neerzet voor wie ervan houdt, maar de vraag is wie op deze jaren tachtig new wave-revival zit te wachten.



The Godfathers klinken ook gedateerd, maar deze band was er dan ook al in de jaren tachtig. Bovendien ontbreken de new wave-invloeden en moeten de Londenaren het hebben van een rechttoe-rechtaan rockgeluid dat toch meer van alle tijden is. Ooit stond de band op Pinkpop, maar vanavond moeten The Godfathers het doen met slechts veertig toeschouwers  in de grote zaal van Luxor Live. De band slaagt er wel in dat publiek volop mee te krijgen.

Natuurlijk is het wachten op de nummers van 'Birth, School, Work, Death' en gelukkig putten de Britten volop uit die mijlpaal uit 1988. Al vroeg komen 'Cause I Said So en If I Only Had Time voorbij en blijkt dat de band hun (indie)rock en rock & roll nog steeds met verve weet te brengen. De gebroeders Coyne staan nog steeds, eh... gebroederlijk naast elkaar op het podium, waarbij Chris het stuwende baswerk verzorgt en de immer nors en boos kijkende Peter nog steeds overtuigend zingt. Hij is overigens best goed geluimd, al trapt hij tijdens This Is War expres een door wat toeschouwers nogal pesterig op de rand van het podium geplaatst muurtje van bierflesjes omver.

Vanzelfsprekend spelen The Godfathers ook songs van hun overige platen, maar opvallend is dat weinig voorbij komt van comebackplaat 'Jukebox Fury' uit 2013. Nu is dat geen al te best album, dus erg is het niet. Ook tijdens het optreden in Luxor Live blijken niet alle songs even goed, maar de mindere tracks worden handig weggemoffeld tussen de hoogtepunten die er genoeg zijn, zoals I Want You, I'm Unsatisfied, The Strangest Boy en Love Is Dead



Klapstuk van de avond is de sterke uitvoering van When Am I Coming Down, maar helaas wordt het eveneens van 'Birth, School, Work, Death' afkomstige Obsession overgeslagen. De titeltrack komt als laatste toegift voorbij maar dit nummer wordt, hoewel luidruchtig meegescandeerd door de aanwezigen, niet geweldig gespeeld. De sarcastische voordracht van de plaat komt live niet zo goed uit de verf en voorts ontbreekt op het einde het 'ahahah'-koortje.

Het is maar een kleine smet op een goed optreden. De muziek van The Godfathers is op zich niet heel bijzonder, is zelfs wat eendimensionaal, maar de Engelsen weten met hun simpele rock toch anderhalf uur lang te boeien. 

http://www.godfathers.uk.com/ 

http://www.elementsmusic.be/band.html 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten