donderdag 16 juli 2015

Zu laat zich van zijn meest heavy kant zien

Zu - Cortar Todo

Ipecac Recordings, 2015



Het Italiaanse trio Zu loopt intussen al flink wat jaren mee, maar gelukkig zonder dat hun muziek iets aan intensiteit heeft ingeboet. Wel heeft een bezettingswisseling plaatsgevonden: naast bassist Massimo Pupillo en saxofonist Luca Mai speelt Gabe Serbian (van The Locust) drums op 'Cortar Todo'. Hij vervangt Jacopo Battaglia, maar is op zijn beurt inmiddels vervangen door de uit Noorwegen afkomstige Tomas Järmyr.

De muziek van Zu grasduint in verschillende genres, zoals noiserock, avant-garde jazz, sludge metal en math rock. Zes jaar geleden is het dat 'Carboniferous' verscheen, waarop Zu een wat krachtiger geluid liet horen ten opzichte van de eerdere platen. Ook 'Cortar Todo' is een potige plaat, die echter wel afwijkt van de voorganger. De band neigt meer dan ooit naar metal en waar 'Carboniferous' wat meer stuiterde en uitwaaierde, is dit album meer gefocust. Dat levert niet per sé een betere plaat op, maar wel een even interessante. Wie nu een meer toegankelijke plaat verwacht, komt echter bedrogen uit. Weliswaar zijn de tien nummers op 'Cortar Todo' redelijk compact, maar echt toegankelijke muziek maakt Zu nog steeds niet. Gelukkig niet. 

Opmerkelijk is dat de baritonsax van Mai wat minder prominent aanwezig is ten opzichte van de vorige platen van Zu. Niet dat de sax nu naar de achtergrond is gedrukt, maar de saxklanken zijn meer verweven in het groepsgeluid. Daarbij blijft de zware klank van het instrument imposant, evenals het basgeluid van Pupillo. 

'Cortar Todo' is vooral heavy. Op Rudra Dances Over Burning Rome klinkt de band als John Zorns Moonchild, maar misschien klinkt Moonchild eerder als Zu. Het kale eerste gedeelte van het titelstuk doet weer denken aan de noiserock van Shellac. Voor het intro van A Sky Burial zou Sunn O))) een moord doen: een trage, logge basriff die door merg en been gaat. Zodra sax en drums invallen, gaat de vergelijking met Sunn O))) direct mank, zeker wanneer Mai's sax het op een gillen zet. Het korte Orbital Equilibria deelt vervolgens nog maar eens een oplawaai uit en het technische vernuft van het drietal komt in dit stuk goed naar voren.

En dan is daar Serpens Cauda, een ambient-achtig sfeerstuk in het midden van de plaat. Een gewaagde keuze, want het haalt totaal de vaart uit de plaat, maar op een of andere manier werkt het hier. Hoewel volledig anders van klank, sfeer, tempo en temperament past het stuk toch goed in het geheel en vormen de vier minuten die het duurt een aangenaam rustmoment. 

De volgende drie nummers zetten de heavy lijn weer voort. Vooral Vantablack Vomitorium is een flinke dosis sludgemetal à la The Melvins. In Conflict Acceleration is een prominente rol weggelegd voor elektronica. Op het afsluitende Pantokrator is plots de ambient weer terug, maar dit keer vergezeld gaand van vocalen en steeds noisier wordend. Een fraai einde van een zware maar niet zo makkelijk te classificeren plaat, omdat labels als 'metal', 'jazz' of 'noise' geen van allen de lading helemaal dekken. Het doet er ook niet toe, 'Cortar Todo' toont Zu in heavy topvorm. En daarmee basta!

https://www.facebook.com/vajrazu 




 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten