Live: Pallbearer & Bast

Merleyn, Nijmegen

Vrijdag 3 juli 2015

 

Het nieuwe Doornroosje in Nijmegen heeft twee mooie zalen en het ligt pal naast het station. De organisatie besluit echter het concert van Pallbearer en Bast te verplaatsen naar Merleyn, dat voor degenen die van het openbaar vervoer afhankelijk zijn toch lastiger te bereiken is. Bovendien beginnen de optredens in Merleyn altijd erg laat omdat vanwege geluidsoverlast voor het ernaast gelegen restaurant niet voor 22:00 uur mag worden begonnen.

Aan de ene kant is de keuze wel te begrijpen, want met de pakweg honderd aanwezigen is Merleyn goed gevuld. Zelfs de kleine zaal van Doornroosje zou een maatje te groot zijn geweest. Aan de andere kant: het is een zwoele zomeravond en de klimaatbeheersing in Merleyn is niet erg goed. Uiteindelijk wordt pas om 22:30 uur afgetrapt door Bast. Voordat het optreden begint is alleen het café toegankelijk en dus staan honderd zwetende lijven in een dampend café te wachten. In de zaal is de temperatuur gelukkig beter geregeld.

Voorprogramma Bast heeft maar kort de tijd om te laten horen waar men voor staat en dat pakt niet goed uit. Dat komt deels door technische mankementen waar met name gitarist Craig Bryant mee te kampen heeft. Het optreden wordt hierdoor zelfs even stilgelegd. Ook komt de doom metal met een klein vleugje black metal van Bast niet goed uit de verf. Die black metal is te horen in een enkel snel gespeeld stuk, verder is het tempo traag. Het geluid is wat dof en de nummers vaak net te kort om erin te kunnen gaan hangen. Nadat de technische problemen zijn verholpen, komt de band ineens wél op de proppen met een mooi opgebouwd en sterk nummer, maar daarna is het optreden ook meteen afgelopen. Bast krijgt een half uur maar heeft effectief maar een minuut of twintig gespeeld en dat is natuurlijk veel te kort. Hopelijk krijgen de Engelsen ooit een herkansing.

Pallbearer dan. Dit viertal uit Little Rock, Arkansas, is door Pitchfork en Rolling Stone bejubeld maar compleet genegeerd door Aardschok. Onbegrijpelijk, want Pallbearer is toch echt veel meer metal dan bijvoorbeeld Toto, waar in dat blad wel uitgebreid aandacht aan wordt besteed. En de positieve recensies komen ook niet uit de lucht vallen; met 'Sorrow and Extinction' en 'Foundations of Burden' heeft de band twee prachtalbums op zijn naam staan vol met pompeuze, epische doom die nu eens niet de mosterd bij Black Sabbath haalt maar een alternatief randje heeft.

Met Worlds Apart, het eerste nummer van de laatste plaat, opent Pallbearer het concert. De band oogt geconcentreerd en elke noot valt op zijn plaats. Het geluid is nog niet helemaal goed afgesteld en daar heeft zanger/gitarist Brett Campbell last van, want er zijn enkele valse zanglijnen te bespeuren. Later wordt dit rechtgezet, al wordt het geluid (toch nog even zeuren) nergens zo goed als het in Doornroosje, waar het geluid meestal top is, had kunnen zijn. Opvallend is dat Campbell echt blijft zingen en zich nergens overschreeuwt. Dat zijn zang daardoor bij tijd en wijle wordt begraven onder een dikke muur van geluid, is niet storend. De muziek is immers van hoge kwaliteit en er wordt strak gemusiceerd. De band put uit beide albums en ook single Fear and Fury komt voorbij.
 
Toch weet Pallbearer niet over de hele linie te boeien. Hoe goed hun muziek ook is, het ligt allemaal in exact hetzelfde straatje en het is daardoor weinig verrassend. Er gebeurt ook weinig op het podium en soms komt het wat plichtmatig over. Ook gaat live wat nuance verloren die op de albums wel te vinden is. Daar staat tegenover dat het songmateriaal erg sterk is en de lange stukken echt meeslepend kunnen werken, maar uiteindelijk maken de platen van Pallbearer toch meer indruk dan dit optreden.

http://pallbearerdoom.com/ 

https://www.facebook.com/Bastmusic