zondag 17 mei 2015

Live: Monomyth & Raketkanon

Gigant, Apeldoorn

Vrijdag 15 mei 2015

 

Gigant in Apeldoorn pakt op vrijdagavond uit met een dubbelconcert met twee bands die muzikaal niet zoveel met elkaar te maken hebben. Raketkanon is theatraal en explosief; Monomyth is statisch en moet het juist van de lange adem hebben. Toch blijkt de combinatie te werken, al zullen we nooit weten of dat ook het geval zou zijn geweest als Monomyth het spits had afgebeten in plaats van Raketkanon.

Dat Raketkanon binnen is, dat zullen we weten. Ik heb zelden een zo provocatief zootje ongeregeld aan het werk gezien. De blikken van de bandleden spreken boekdelen: hier staat een band die niet van plan is het publiek met rust te laten. Op de eerste rij worden we nog wel vriendelijk, met een handdruk, welkom geheten door drummer Pieter de Wilde. Al vrij snel nadat het kabaal van Raketkanon is losgebarsten, springt zanger Pieter-Paul Devos van het podium af om vlak voor het publiek zijn kunsten te vertonen. Als hij zegt dat het publiek één kans krijgt om verder naar voren te komen omdat hij anders naar het publiek toe komt, werkt dat nog ook. Later loopt hij tussen de gelaten toekijkende mensen door, zachtjes zingend, om plots recht in iemands gezicht te schreeuwen. De drummer heeft kennelijk zin om te zoenen, want hij pakt een mannelijke toeschouwer recht op zijn mond. Gitarist Jef Verbeeck spreekt ons wel even aardig toe en zegt dat de band het op prijs stelt dat we zijn gekomen. Daarna volgt echter: 'Behalve jij'. Devos vervolgt: 'En jij. En jij. En jij. En jij.' Sommige nummers worden kort nadat ze zijn ingezet weer afgebroken en je hebt het idee dat het expres gebeurt, om te pesten. Je krijgt in ieder geval niet het idee dat het de band interesseert dat het fout gaat. Als toeschouwer weet je eigenlijk steeds niet of je met rust gelaten zult worden of niet en daardoor ontstaat een wat ongemakkelijk, onbehaaglijk gevoel, wat natuurlijk precies de bedoeling is van de mannen die Raketkanon heten.




Werd er ook nog gemusiceerd door de heren? Ja, nou en of. Raketkanon vuurt het ene na het andere zware en felle salvo het publiek in. De muziek wordt aangedreven door drummer De Wilde, gestuwd door de synth van Lode Vlaeminck en van buskruit voorzien door gitarist Verbeeck. Zanger Devos komt bijna niet boven de instrumenten uit, maar storen doet dat niet. Het van effecten voorziene gezang/geschreeuw/gefluister/gemurmel/gekrijs is ook op plaat onverstaanbaar en fungeert gewoon als vierde instrument en dat past goed bij de harde noiserock van de Belgen. Er wordt geput uit beide platen van de band, waarbij opvalt dat live bij de nummers van 'RKTKN#2' de gitaar wat meer en de synth wat minder prominent aanwezig is dan op het album. Overigens wordt niet alleen maar keihard uitgehaald; in nummers als Elisa wordt ook spanning opgebouwd. Als de band het na een uur voor gezien houdt, is duidelijk dat Raketkanon met hun arrogante, provocatieve houding wegkomt en een steengoed optreden neerzet dat menigeen zich nog lang zal heugen.

Monomyth is van een geheel andere orde. Deze band speelt een combinatie van krautrock. stonerrock en spacerock. Ik zag het vijftal al een aantal malen en steeds zeer overtuigend aan het werk. De lange, repetitieve stukken missen hun uitwerking niet: voor je het weet verkeer je in een heerlijke flow die door de muziek wordt opgewekt. Het is muziek waar je lekker in kunt gaan 'hangen'. Elk stuk werkt langzaam maar gestaag naar een climax toe, soms gebeurt dat binnen een nummer een paar keer, en steeds is het dan ongenadig raak. Dat de muzikanten van Monomyth al spelend geen moment van hun plaats op het podium wijken is geen probleem, want de concentratie waarmee wordt gemusiceerd is boeiend genoeg om naar te kijken en de rook- en lichteffecten (veel stroboscoop) doen de rest.




Toch is het optreden in Apeldoorn niet het sterkste optreden dat ik van Monomyth heb gezien. Dat komt vooral doordat in het begin het geluid nog niet goed staat afgesteld. De bas van Selwyn Slop is veel te prominent aanwezig, overheerst het geheel, en vooral het gitaarspel van Thomas van den Reydt komt daardoor aanvankelijk wat minder goed uit de verf. Synthspeler Tjerk Stoop is kennelijk ook niet tevreden over het geluid, want tijdens opener Surface Crawler loopt hij van achter zijn instrument vandaan naar de geluidsman toe. Dan blijkt dat zijn bijdrage aan het geluid van Monomyth essentieel is; de band klinkt een stuk kaler zonder synth. Na het tweede stuk (het ondanks het niet ideale geluid weer prachtige Vanderwaalskrachten) is het probleem opgelost en is het genieten als vanouds. Wel valt op dat drummer Sander Evers steeds met dezelfde drumslagen de climax inluidt, maar voorspelbaarheid is bij Monomyth geen zwakte maar een kracht. De band gaat helemaal loos in The Groom Lake Engine. Zoals steeds wordt het optreden afgesloten met het lange 6EQUJ5, het laatste stuk op 'Further', de tweede en laatste plaat van Monomyth. Ik ben voorbereid op een geweldige apotheose en die komt er ook. Ik ben benieuwd of de band ooit nog voor een andere afsluiter zal kiezen, want 6EQUJ5 is als slot gewoon perfect.

Het is klaar voor vanavond en het is goed zo. Na afloop begeef ik me nog even naar de merchandise, waar de grappen van Raketkanon gewoon doorgaan. Behalve CD's, LP's, T-shirts en tassen, wordt me ook de zanger van Raketkanon te koop aangeboden. Ik sla het aanbod vriendelijk af, want ik wil hem graag nog eens aan het werk zien, evenals de rest van de band. En evenals Monomyth uiteraard.

Monomyth is nog te zien en te horen op 30 mei in 't Ukien te Kampen en op 6 juni tijdens Kaderock in en rondom Musicon te Den Haag.
Raketkanon speelt op 29 mei tijdens het Sniester Festival in het Paard van Troje te Den Haag, op 5 juni in De Nieuwe Nor te Heerlen en op 4 juli tijdens Conincx Pop te Elsloo.


http://www.raketkanon.com/

http://www.monomyththeband.com/

http://www.gigant.nl/podium/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten